”நாங்க எல்லாரும் கோயிலுக்குப் போறம்… நீயும் வாவன்…அங்கினேக்க கோயிலுகள் இருக்கே?”
வழமை போல அம்மா நச்சரித்தாள்.
வீணாவுக்கு பழைய ஞாபகங்கள் வேர்விட்டன. அப்போதெல்லாம் அடிக்கடி கோயிலுக்குப் போ எண்டு நச்சரிப்பாள். அவள் அதைக் கண்டு கொள்வதேயில்லை…நமக்குள்ளேயே கடவுள் இருக்கிறார் என்று சொல்லி தன் சோம்பேறித்தனத்தை மறைத்துக் கொள்வாள்.
அவன் வந்த பிறகு கோயில்,பக்தி,விரதம் என்று கடவுள் பின்னே கொலைப்பக்தி கொண்டு அலைந்த காலமும் இப்போது எதுவுமே இல்லாமல் வெறுமனே வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் காலமும் கண்முன்னே நிழலாடின.
“நான் வரேல்ல…”
“நீ திருந்த மாட்டாய்…”
”ஏன் இப்ப நான்? அப்ப தான் நாலுபேர் நாலுவிதமாக் கதைப்பினம்….அவயிட வாய்க்கு நான் அவல் தானே…”
காலையில் கேட்ட கதையின் பாதிப்பு அவள் வாயில் இருந்து வந்து விட்டது.
”பிள்ளை இல்லை எண்டதைப் பற்றி எதும் கதைச்சவையே?”
’ஆஹா அம்மாவே பொய் சொல்ல ஏதுவான காரணங்களை சொல்லுகிறாளே…தாங் கோட்’
”ம்ம்ம்………”
“உன்னை நான் என்ன சொன்னன்….கந்தசஸ்டி பிடி எண்டு சொன்னன்....நீ உன்ர பிடிவாதம் தான் பெருசு எண்டு அலை…..”
”ஆமா நான் விரதம் பிடிச்சாப்போல கடவுள் வந்து என்ர கையில பிள்ளையைக் கொடுத்துடுவார்….சும்மா போம்மா….” விரக்தியில் வெடித்தாள்.
அம்மா போய்விட்டாள்….வீணா மெல்ல மெல்ல நடந்து தன் பயணப்பைக்குள் இருந்த சுவாமிப்படத்தை எடுத்தாள். எல்லாரும் கோயில் போய்விட்டார்கள். கடவுளிடம் ஏதேதோ சொல்லி சொல்லி கத்தியழுதாள்….
“நீ செய்தது சரியா? நான் உன்னைத்தானே நம்பியிருந்தன்…நான் உன்னட்டக் கேட்டது என்ர தகுதிக்கு மிஞ்சினதுதான்….அதுக்காக இப்பிடி ஒரு வார்த்தையை என்னைக் கேட்க வைச்சிட்டியே…..இண்டைக்குக் காலமை சரசுமாமி என்ன சொல்லுறா தெரியுமா? நான் அடிக்கடிக் ஹெல்த் சென்ரர் போனனானாம். எனக்குத் தான் ரெண்டு துளி மழை பட்டாலே காய்ச்சல் வரும் எண்டு அவக்குத் தெரியாதா? என்னைப் பற்றிக் கேவலமா எல்லாம் கதைக்கிறாங்கம்மா….எனக்கு சொல்லத்தெரியல்ல….”
நீண்ட நேர அழுகை…நன்றாகக் களைத்து விட்டாள்…முகம் கழுவி விட்டு வந்து படுத்துத் தூங்கிப் போனாள்…
”என்ன வீணா என்ன நேரம் இப்ப? எழும்பி சாப்பிடு……”
“அவயள் ஆயிரம் சொல்லுவினம்….நீ யோசியாத…..நான் முருகனுக்கு ஒரு நேர்த்தி வைச்சிருக்குறன்......அடுத்தமுறை நீ வரேக்க ஒரு குட்டிப் பையனோட தான் வருவாய்…..”
’அடுத்தமுறை நான் வந்தாப் பாத்துக்கோங்க’ மனதுக்குள் சொல்லிக் கொண்டாள்……
“மாப்பிளைக்கும் அதால தான் கோபம் போல…..அது தான் வரேல்லையா?”
“ம்ம்ம்” என்று சும்மா ஒப்புக்குத் தலையாட்டினாள்.
No comments:
Post a Comment